Uwierz światłu

kamienie za bramą
lecz przychodząc tutaj
nie lękaj się pustki
i nie patrz w samotność
oni już dawno
z ciemnością się minęli
ukryci w Jego gwiezdnych dłoniach
przytuleni z dziecięcym spokojem
jak kwiaty do łąki
do Jego wiernej obecności
nieustannie trwają nad nami
z dala od wiatrów jesieni
z uśmiechem
nie dziwiąc się wcale
że wciąż popełniamy ten sam
ziemski błąd
splatając zieloną prostotę życia
w ciężkie warkocze trosk
i czekają na nas
z mocą
naszej tęsknoty
a w oczekiwaniu tym i tęsknocie
nie ma kłamstwa
gdyż nie są one wieczne
i kiedyś
może niebawem
osiągną kres
dlatego nie myśl o mroku
i nie gaś w sobie tęsknoty
uwierz światłu

e