***

Trzeba bez reszty oddać się podróży,
Zagubić skrzydła w zazdrosnych obłokach,
Poszarpać żagle w gniewie morskiej burzy,
Poranić nogi na urwistych stokach,
By – powróciwszy ze świata ogromu –
Znaleźć swe serce w wiernej ciszy domu.

Podobnie dla nas pisane rozstanie,
Samotna duma, wolności miraże,
Podniebne mury, milczące otchłanie,
Zbliżenia puste i nieważne twarze...
I tak przez życie wędrować daremnie,
By nowym cudem odkryć się wzajemnie.

e